អំពីខ្ញុំ

សួស្ដីអ្នកទាំងអស់គ្នា!!!!

សូមស្វាគមន៍មកកាន់ប្លក់របស់ខ្ញុំ ស្វែងយល់ពីខ្ញុំ។ សូមអរគុណទុកជាមុន សម្រាប់ការស្វែងយល់ពីខ្ញុំ។

ប្រវត្តិឈ្មោះ៖

ខ្ញុំបាទមានឈ្មោះពិតថា ម៉ា ច័ន្ទបញ្ញា។ ច័ន្ទ គឺខ្ញុំកើតថ្ងៃច័ន្ទ ក៏មានន័យសំដៅទៅលើ ព្រះចន្ទ្រ ដែលមនុស្សផងទាំងពួងគ្រប់គ្នាអាចសម្លឹងមើលបាន ដោយរីករាយ។ បញ្ញា គឺមកពីខ្ញុំត្រូវបានអ្នកម៉ាក់លោកប៉ារបស់ខ្ញុំ យកខ្ញុំទៅពិនិត្យនៅ សម្ភពបញ្ញា ឬក៏មានន័យថា ចំណេះដឹងទូទៅ ដូចចំណង់ចំណូលចិត្តរបស់ខ្ញុំដូចគ្នាដែរ។

សួរថា ឈ្មោះខ្ញុំមានន័យយ៉ាងនេះ តែហេតុអ្វីខ្ញុំដាក់ ឈ្មោះថ្មីខ្លួនឯងថា យ៉ូជីណម៉ាទៅវិញ?តាមពិត ក្នុងប្រវត្តិគ្រួសារខ្ញុំ គឺពុំមានអ្នកណាមានអាជីពនិង មិនសូវចូលចិត្តសិល្ប:នោះទេ ប៉ុន្តែមិនដឹងថានិស្ស័យខ្ញុំ យ៉ាងណានោះទេ បានជាទេព្ដាបានចារថាខ្ញុំ មាននិស្ស័យខាងសិល្បៈ នោះខុសគេទៅវិញ។ ដោយហេតុថា មិនចង់ឲ្យឈ្មោះកំណើតដ៏ល្អខ្ញុំមានពាក់ព័ន្ធនឹងគ្រួសារ ព្រោះពួកគាត់មិនចូលចិត្ត ខ្ញុំក៏សម្រេចស្វែងរកឈ្មោះ ជាភាសាអង់គ្លេសសម្រាប់វិថីជីវិតសិល្បៈ។ ចៃដន្យ ខ្ញុំបានស្គាល់នារីម្នាក់ នៅFB។ យូរៗទៅ ពួកយើងក៏ស្គាល់គ្នាជិតដិតគួរសម រហូតថ្ងៃមួយ ខ្ញុំបានធ្វើឲ្យនាងខឹងខ្ញុំ មិនដឹងធ្វើយ៉ាងណា តែចៃដន្យមុនខឹង នាងថា នាងចូលចិត្តឈ្មោះ Eugene (តួឯកប្រុស ឈ្មោះការពិត Flynn Rider) ហើយនាងតែងហៅឈ្មោះខ្លួនឯងលេងៗថា Rapunzel (តួឯកស្រី)  ក្នុងរឿងតុក្កតាបរទេសមួយ ឈ្មោះ “Tangle”ឬ «ព្រះនាងសក់វែង»។ ដោយខ្ញុំកំពុងស្វែងរកឈ្មោះបរទេសស្រាប់ផង ខ្ញុំក៏ដូរឈ្មោះខ្ញុំពីពេលនោះ ទុកជាការលួងនាងដែរ។ ប៉ុន្តែ ជីវិតមិត្តភាពយើង ដូចរឿងនិទាន អ៊ីចឹង ក្រោយមក ពួកយើងក៏លែងនិយាយរកគ្នា ហើយក៏និយាយរកគ្នាជាមិត្តភក្តិធម្មតាវិញ :)។

Eugene ពិបាកអានណាស់ សូម្បីតែខ្ញុំ ក៏ដំបូងពិបាកអានដែរ តែក្រោយមក ទើបចេះអាន គឺ Ugene។ ដូចនេះ ខ្ញុំក៏កែសម្រួលឲ្យស្រួលអានជាងមុន គឺ Ugene។ Eu មានន័យថា ល្អ។ Gene មានន័យជាភាសាខ្មែរយើងថា ពន្ធុ ដែលមានន័យថា ការស្រាវជ្រាវរកពូជពង្សវង្សត្រកូល ឬមានន័យជាបរទេសថា កំណើត។ Eugene មានន័យថា កំណើតដ៏ល្អ ឬ Well born។

ការសង្កេតពីខ្លួនឯង៖

មែនហើយ ខ្ញុំជាមនុស្សសមញ្ញម្នាក់ដែលរស់នៅលើផែនដីដ៏សែនបត់បែន តែប្រកបដោយមិត្តភាពមួយ។ ខ្ញុំចូលចិត្តរាប់អានមិត្តភក្តិណាស់។ ជួនកាលខ្ញុំចូលចិត្តសើច ហើយជួនកាលក៏ខ្ញុំចូលចិត្តស្ងប់ស្ងាត់ ទៅតាមស្ថានភាព។ ខ្ញុំមិនសង្ហា ឬមិនចេះអីទេ តែខ្ញុំគ្រាន់តែប្រើប្រាស់ អ្វីដែលធម្មជាតិបានផ្ដល់ឲ្យខ្ញុំប៉ុណ្ណោះ។ ក្នុងជីវិតសិក្សា ខ្ញុំចូលចិត្តឆ្ងល់ និងពិសោធន៍ច្រើន រហូតដល់គេដៀលខ្ញុំថាជា មនុស្សល្ងង់ ឬមនុស្សនិយាយច្រើន។ មិនខឹងទេ តែចងចាំជាមេរៀនសម្រាប់ជីវិត។ លួចយំក៏គ្មានគេដឹង ដឹងត្រឹមថា ត្រូវតែងើបឡើងធ្វើការងារថ្ងៃស្អែកទៀត។

ពេលទំនេរ ខ្ញុំចូលចិត្តអានសៀវភៅ មើលទូរទស្សន៍ ស្រាវជ្រាវ លេងហ្គេម ដើរលេង ហាត់កីឡា លេងតន្ត្រី និពន្ធចម្រៀង បង្កើតរបស់ថ្មីៗផ្សេង និងធ្វើការងារជាក្រុម ដូចគេដូចឯងអ៊ីចឹង។

ខ្ញុំមិនដឹងថាខ្ញុំស្រឡាញ់ម៉ាក់ប៉ា បងប្អូន គ្រួសារ ឬមិត្តភក្តិខ្ញុំប៉ុណ្ណាទេ តែខ្ញុំគ្រាន់តែដឹងថា ខ្ញុំស្រឡាញ់ពួកគេទាំងអស់គ្នា។ ខ្ញុំមានប្អូនស្រីបង្កើតតែម្នាក់ប៉ុណ្ណោះ។ ពីថ្នាក់ទី១ ដល់ទី១២ ខ្ញុំជាសិស្ស សាលាសន្ធរម៉ុកម្នាក់ និងរស់នៅផ្ទះលោកយាយខ្ញុំក្បែរនោះ។ ចប់វិទ្យាល័យ ខ្ញុំបានចូលរៀនជំនាញផ្នែកឌីហ្សាញ នៅវិទ្យាស្ថានស៊ីតិក នៅក្បែរផ្ទះយាយខ្ញុំដែរ តែខ្ញុំបានផ្លាស់ប្ដូងទីលំនៅទៅ ម្ដុំពេទ្យលោកសង្ឃ ក្រោយមក ក៏រសាត់អណ្ដែងទៅម្ដុំអូរបែកក្អម ក្បែរពោធិ៍ចិនតុង។ ជីវិតឯកជនខ្ញុំមិនសូវកម្សត់ទេបើធៀបនឹងអ្នកមិនសូវមានខ្លះ តែខ្ញុំតែងរស់នៅ ដោយ ប្រើជីវិតឯកជនជាអ្នកមិនសូវពាក់ព័ន្ធនឹងគ្រួសារទេ ដូចជាក្រោយពេលបញ្ចប់ថ្នាក់ទី១២ ខ្ញុំបានចូលធ្វើការ នៅទូរទស្សន៍បាយ័នជាអ្នកកាត់ត ក្នុងកម្មវិធី«នេះមិនមែនជាសុបិន» ដោយមិនបានប្រាប់ម៉ាក់ប៉ាខ្ញុំមុនទេ។ នោះជាការងារទី១ក្នុងជីវិតខ្ញុំ។ ក្រោយមក ខ្ញុំបានរៀបចំក្រុមតន្ត្រីស្នាមញញឹម ហើយដាក់ប្រឡង ក៏មិនបានប្រាប់ពួកគាត់មុនដែរ លុះត្រាតែ ចេញផ្សាយផ្លូវការណ៍ទើបគាត់ដឹង។ និយាយរួម ខ្ញុំចូលចិត្តជីវិត ឯកជន និងសេរីភាពច្រើន តែក៏មិនចង់រស់នៅក្រៅពីរង្វង់គ្រួសារ ឬមិត្តភក្តិឡើយ។

បំណងប្រាថ្នា៖

ក្នុងអនាគតដ៏ងងឹត ខ្ញុំមានសុបិនធំៗពីរ មិនដឹងថាធ្វើបានឬអត់ទេ តែកំពុងព្យាយាមធ្វើ នោះគឺ ជាផលិតករខ្សែភាពយន្តខ្មែរសម្រាប់ពិភពលោក និងជា ម្ចាស់ក្រុមហ៊ុនឌីហ្សាញរបស់ខ្មែរ។ មែនហើយ វាធំ វាមានឧបសគ្គច្រើន ខ្ញុំដឹង ហើយក៏ខ្ញុំធ្លាប់បរាជ័យច្រើនណាស់ដែរ និងក៏កំពុងត្រៀមទទួល រឿងបរាជ័យជាច្រើនក្នុងជំហានខាងមុខ។ ជួនកាលក៏យំ ជួនកាលក៏សើច ជីវិតគឺធម្មតាតែប៉ុណ្ណឹង តែសំខាន់ ខ្ញុំអាចញញឹមបាន និងមានជីវិតមើលវា។

ប៉ុន្តែ សព្វថ្ងៃបើសួរខ្ញុំថា តើខ្ញុំធ្វើការអ្វីនោះ? ខ្ញុំគួរតែប្រាប់គេថា ខ្ញុំជាសិល្បករម្នាក់។ នេះអាចហៅ ខ្ញុំថាជាមនុស្សសាវ៉ា តែទោះជាយ៉ាងណា សម្រាប់សិល្បៈ ជាជំនាញដែល ខ្ញុំចូលចិត្តសព្វគ្រប់បែបយ៉ាង សូម្បីតែក្បាច់គុន ឬធ្វើម្ហូប ទោះជាចេះឬមិនចេះស្ទាត់ជំនាញក៏ដោយ។ មនុស្សមានពេលតិចណាស់ សម្រាប់រស់នៅលើផែនដីនេះ។ 😉

ទស្សនៈធំៗក្នុងជីវិតខ្ញុំគឺ៖

បង្កើតក្ដីសុបិន សម្រេចជាការពិត រក្សាវា រំលែកវា។ រៀន រៀនកុំឈប់ គឺរៀន គ្រប់យ៉ាងដោយញញឹមដើម្បីថ្ងៃស្អែក! យកអ្វីដែលអ្នកអាចធ្វើបាន ធ្វើថ្ងៃនេះ ហើយអ្វីដែលអ្នកធ្វើមិនបាន ទុកជាអតីតកាល រួចព្យាយាមធ្វើថ្ងៃស្អែកទៀត។ បើអ្នកធ្វើ អ្នកនៅតែជោគជ័យ។ បើអ្នកមិនធ្វើ អ្នកនៅតែមិនដឹង។  បើស្អែកអ្នកនៅតែរស់នៅ អ្នកគួរតែជឿជាក់ថា អ្នកជាមនុស្សក្នុងកណ្ដាប់ដៃរបស់អ្នកនៅឡើយ។ គុកអាចដាក់មនុស្សបាន តែមិនអាចដាក់ចិត្តមនុស្សបានទេ។ 🙂 បើខ្ញុំឆ្ងល់ ខ្ញុំនឹងសួរអ្នក ហើយបើអ្នកឆ្ងល់ អ្នកក៏អាចសួរខ្ញុំដែរ បើខ្ញុំចេះ ខ្ញុំនឹងប្រាប់ ព្រោះអ្នកណាក៏ជាគ្រូរបស់ខ្ញុំដែរ។

ទោះបីជាខ្ញុំជាសិល្បករក៏ដោយ ក៏ខ្ញុំមានបេះដូងចេះ ឈឺចាប់ រីករាយ ស្រឡាញ់ យំ សើច ខឹង ម៉ឺងម៉ាត់ ខ្មាស់អៀន ច្រណែន ប្រចណ្ឌ ល្ងង់ ឆ្លាត ដូចមនុស្សដទៃ នៅលើលោកដ៏ស្រស់ស្អាតនេះដែរ។ បើរាប់អានខ្ញុំ សូមចាត់ទុកខ្ញុំជាមិត្តល្អម្នាក់ផង។ សម្រាប់ខ្ញុំ ទោះគួរមិនគួរ ចូលចិត្តមិនចូលចិត្ត ក៏ខ្ញុំចាត់ទុក អ្នកជាមិត្តដែរ។

មូលហេតុនៃការបង្កើតប្លក់នេះ៖

ខ្ញុំបង្កើតប្លក់នេះឡើង គ្រាន់តែសម្រាប់កត់ត្រា និងចែករំលែក នូវព្រឹត្តិការណ៍ជីវិត ចំណេះដឹង បទពិសោធន៍ ដែលខ្ញុំបានជួបប្រទះក្នុងជីវិតខ្ញុំប៉ុណ្ណោះ។

អវសានសំនេរនេះ៖

ខ្ញុំគ្មានអ្វីក្រៅពីអរគុណអ្នកទាំងអស់គ្នា ដែលចង់ស្វែងយល់ពីខ្ញុំ និងរាប់អានខ្ញុំនោះទេ។ បើខ្ញុំខុស ប្រាប់ខ្ញុំផង កុំទុកឲ្យខ្ញុំនៅឯកាម្នាក់ឯង។ ខ្ញុំជឿជាក់ថា នេះជានិស្ស័យដែលអ្នកនិងខ្ញុំបានជួបគ្នា ហើយក៏ជឿជាក់ថា ខ្ញុំនិងអ្នកក៏ចង់រក្សានិស្ស័យនេះដែរ។ សូមរីករាយទាំងអស់គ្នាណា។ អរគុណ!