មនុស្សអតីតកាល

អ្នកជឿទេថា មនុស្សដែលអ្នកជួបតែមួយគ្រា ជាមនុស្សដែលចេញមកពីអតីតកាល? បើបាត់មនុស្សក្នុងពេលឥឡូវ យើងអាចស្វែងរកបាន តែបើបាត់មនុស្សដែលមកពីអតីតកាល មិនដឹងថាត្រូវធ្វើយ៉ាងម៉េចទេ? T_T

EUGENE MA

ភ្នំពេញ, ទឹកថ្លា ថ្ងៃទី២៤ ខែមេសា ឆ្នាំ២០១២

ព្រឹកនេះ ខ្ញុំក្រោកពីគេងរៀងយឺតបន្តិច។ បាក់ទឹកចិត្តបន្តិចសោះ រឿងខ្ចិលច្រអូសពីមុនក៏ត្រឡប់មកម្ដងទៀត តែយ៉ាងណា ក៏ខ្ញុំព្យាយាម ប្រឆាំងនឹងទម្លាប់ដ៏អពមង្គលនោះដែរ។ ខ្ញុំបានងើបទៅរៀនយឺត តែនៅតែទៅ គឺជៀសជាងអត់បានទៅ។

ប្រហែលជាយប់មិញ ខ្ញុំមើលរឿងស្នេហាច្រើនពេកមុនចូលគេងហើយ បានជាងព្រឹកនេះ ខ្ញុំហាក់ដូចជារស់នៅក្នុងពិភពស៊ីជំពូ។ ខ្ញុំញញឹមជាប់។ មិត្តភក្តិគ្រប់ៗគ្នា នាំគ្នាឆ្ងល់ ហើយបែរជាចំអែរចំអន់ខ្ញុំថាខ្ញុំមានស្នេហាទៅវិញ តែតាមពិត គឺខ្ញុំកំពុងតែត្រេកត្រអាលនឹង រឿងកុនស្នេហាទៅវិញទេ។ មិនដឹងថាយ៉ាងម៉េចទេ អារម្មណ៍ខ្ញុំគឺខុសគេ រាល់ពេលដែលមើលរឿងណា ជក់ម្ដងៗ គឺពិភពដែលខ្ញុំរស់នៅ នឹងទទួលឥទ្ធិពលភ្លាមៗ។ បើនិយាយក្នុងចិត្តសាស្ត្រ ខ្ញុំប្រហែលជាខ្ញុំមានវិបត្តិផ្លូវចិត្ត។ ខ្ញុំដឹងខ្លួនឯង ជួនកាលក៏ខ្លាចខ្លួនឯងម្ដងម្កាលដែរ។

ចេញពីរៀន ខ្ញុំក៏ត្រឡប់មកផ្ទះ។ រួច អង្គុយមើលរឿងស្នេហា ដែលខ្ញុំមើលពីយប់តចប់។ មិនបានចប់ទេ ខ្ញុំក៏ទទួលអារម្មណ៍ងងុយគេង ហើយក៏សណ្ដូកខ្លួនគេងនៅក្បែរទុកLaptopខ្ញុំ។

គេះហ្គីតាបទពិរោះៗ!!! នេះជាយល់សប្តិកណ្ដាលថ្ងៃត្រង់របស់ខ្ញុំហើយ។ ខ្ញុំភ្ញាក់ព្រឺត មើលម៉ោង ម៉ោងជិត១ទៅហើយ។ មិនទាន់បាយទេ ហើយក៏មិនចង់បាយដែរ ព្រោះធាត់ណាស់ឥឡូវ។ មកពីធាត់ណឹងហើយ ទើបបានខ្ចិល ហើយមកពីខ្ចិលណឹងហើយ បានជាធ្វើការមិនបានល្អ និងមិនងាយចប់។ ភ្លើងដាច់ តែឡេបថបខ្ញុំ នៅធុនថ្ម ខ្ញុំក៏ចាក់រឿងមើលបន្ត។ មើលយូរៗទៅ កាន់តែជក់។ មើលយូរៗទៅ កាន់តែស្រម៉ៃពីរឿងទាំងឡាយ។ បិះស្រក់ទឹកភ្នែកហើយ តែអាចទប់បាន។

នេះមិនមែនជារឿងថ្មីរបស់ខ្ញុំទេ តែខ្ញុំគ្រាន់តែមើលវា លម្អិតឡើងវិញសោះ តែរឿងនេះ ហាក់ដូចជារឿងថ្មីមួយអ៊ីចឹង។ មនុស្សម្នាក់រស់នៅក្នុងសម័យខុសគ្នា បែរជាមកជួបគ្នា ក្នុងសម័យតែមួយ។ ពិតជាអស្ចារ្យ និងច្នៃប្រឌិតមែន។ សូមសរសើរលោក Jay Chou!

ថ្ងៃនេះ ខ្ញុំបានណត់ជាមួយណាក់ ហើយយកFlashទៅឲ្យរត្ន័និងចិត្រផង។ យើងកំពុងរៀបចំរឿងខ្នាតតូចមួយ។ មិនដឹងជាអារម្មណ៍ទៅណាទេ ខ្ញុំភ្លេចយកFlashមក ហើយភ្លេចយកStoryboardឲ្យណាក់ទៀត។ ដូច្នេះ ក៏ត្រូវជិះមួយជុំទៀតទៅផ្ទះ។ យកFlashឲ្យរត្ន័ហើយ ខ្ញុំក៏ទៅជួបណាក់ និងបងបូរិន។ យើងជជែកគ្នាពីការងារនោះរហូតដល់ម៉ោង៧កន្លះយប់ទើបយើងបែកគ្នាអស់។

យប់ឡើង! នឹកចុះ នឹកឡើង ខ្ញុំហាក់ដូចជាទទួលអារម្មណ៍មួយថា ហេតុអីបានជាមួយរយៈនេះ ខ្ញុំទាក់ទងទៅឡាដាមិនចូលសោះ ឬមកពីថ្ងៃមុន ខ្ញុំហៅគេធ្វើការចំការងារដែលគេមិនពេញចិត្តទេ? ឬក៏ខ្ញុំមិនចេះនិយាយ បណ្ដាលឲ្យគេអន់ចិត្តរឿងអី? ឬក៏គេជាមនុស្សអតីតកាល ដូចក្នុងរឿង? ហ្ហើយ គិតច្រើនពេកហើយ តាមពិតប្រុសខ្ញុំនេះ រស់នៅ មិនចេះយល់ចិត្ត មនុស្សស្រីសោះ។ ជួនកាលនិយាយត្រង់ពេកទៅ ក៏មិត្តភក្តិស្រីៗខ្លះខឹង ដើរចេញទៅ។ ឯមិត្តភក្តិប្រុសៗវិញ គឺមិនបាច់និយាយទេ គេហៅថាកនយើងហើយ។ 😀 ហ្ហើយ! មិត្តភក្តិនារីៗវិញ គឺគេពូកែខឹង និងអន់ចិត្តណាស់ តែនិយាយទៅ ពួកគេនិយាយគ្នា ឆាប់ត្រូវរ៉ូវជាង មិត្តភក្តិប្រុសៗដែរ។ ហិហិហ!!! ម្យ៉ាងម្នាក់! តែមិត្តភក្តិមួយចំនួន មិនដឹងជាគេគិតដល់ណាទេ ប្រកាន់ខ្ញុំ រហូតទាល់តែខ្ញុំ អៀនមិនហ៊ាន ទាក់ទងទៀត។ ពេលខ្លះ ប៉ះអ្នកខ្លះហាក់ដូចជាយល់ចិត្តគ្នាណាស់ តែចុងក្រោយ គេទៅណាបាត់ទៅ។ អ្នកខ្លះ គេបែរជាទៅមានសង្សារ ភ្លេចមិត្តភក្តិអស់។ ណ្ហើយ! មែនទែនទៅ អភ័ព្ទតែខ្ញុំទេ មិត្តភក្តិម្នាក់ៗ ស្ងាត់ៗទេ តែដល់តែលួចសួរទៅ មាន មួយម្នាក់ៗអស់រលីង។

ប៉ុន្តែ ក្នុងវ័យសិក្សាបែបនេះ ខ្ញុំគិតថា មិនគួរមានសង្សារនោះទេ។ សង្សារមិនត្រូវការលុយកាក់ទេ តែគ្មានលុយកាក ក៏សង្សារមិនសូវសប្បាយចិត្តដែរ ពេលខ្លះ។ និយាយរួម បើគ្មានប្រាក់ខែទេ ខ្ញុំនឹងព្យាយាមមិនមានសង្សារជាដាច់ខាត។ 😀 ហិហិហិហ!!!!  តែបើមានក៏សង្សារនោះ ដែលមិនគិតពីលុយកាក់ដែរ។ ហិហិហ!!!

យី!!!! >_< ថ្ងៃនេះយ៉ាងម៉េច ដូចជានិយាយពីរឿងស្នេហាពេកហើយ។ មិនគួរមើលរឿងស្នេហាសោះ បែកឆ្វេងអស់ហើយ។ 😛